Naar inhoud springen

Albanees voetbalelftal (mannen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Albanië
Vlag van Albanië
Bijnaam Kuq e Zinjtë (De Rood-Zwarten)
Shqiponjat (De Adelaars)
Kledingsponsor Macron
FIFA-ranglijst 66 Stabiel (20 juni 2024)
Hoogste ranking 22e (aug 2015)
Laagste ranking 124e (aug 1997)
Associatie FSHF
Bondscoach Vlag van Brazilië Sylvinho
Stadion Air Albania Stadion, Tirana
Meeste interlands Lorik Cana (92)
Topscorer Erjon Bogdani (18)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Albanië (1946-1992) Albanië 2–3 Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992)
(Tirana, Albanië; 7 oktober 1946)
Grootste overwinning:
Vlag van Albanië Albanië 5–0 Vietnam Vlag van Vietnam
(Norcia, Italië; 12 februari 2003)
Vlag van Albanië Albanië 6–1 Cyprus Vlag van Cyprus
(Tirana, Albanië; 12 augustus 2009)
Vlag van Albanië Albanië 5–0 San Marino Vlag van San Marino
(Elbasan, Albanië; 8 september 2021)
Grootste nederlaag:
Vlag van Hongarije (1949-1956) Hongarije 12–0 Albanië Vlag van Albanië (1946-1992)
(Boedapest, Hongarije; 24 september 1950)
Europees kampioenschap
Optredens 2 (eerste keer: 2016)
Beste resultaat Eerste ronde (2016, 2024)
Thuis
Uit
Derde

Het Albanees voetbalelftal is een team van voetballers dat Albanië vertegenwoordigt in internationale wedstrijden en competities, zoals de kwalificatiewedstrijden voor het WK, het EK en de Nations League. In augustus 2015 behaalde het met de 22ste plaats haar hoogste notering op de FIFA-wereldranglijst.

De Albanese voetbalbond werd opgericht in 1930. Albanië kwalificeerde zich tot op heden voor twee eindtoernooien, het EK 2016 in Frankrijk en het EK 2024 in Duitsland. Beide keren werd het in de groepsfase uitgeschakeld.

Het traditionele tenue van Albanië bestaat uit een rood shirt, zwarte broek en doorgaans zwarte of rode kousen. Deze kleuren verwijzen naar de Albanese vlag. Het speelt haar thuiswedstrijden in het Air Albania Stadion. De grootste rivaal van het Albanees voetbalelftal is het Servisch voetbalelftal.

Huidige selectie

[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende spelers behoorden tot de definitieve selectie voor het EK 2024.

Bijgewerkt tot en met de EK-interland tegen Vlag van Spanje Spanje (0-1) op 24 juni 2024.

Nr. Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Etrit Berisha 80 0 Vlag van Italië Empoli
23 Thomas Strakosha 30 0 Vlag van Engeland Brentford
12 Elhan Kastrati 2 0 Vlag van Italië AS Cittadella
Verdediging
4 Elseid Hysaj 85 2 Vlag van Italië Lazio
6 Berat Djimsiti 60 1 Vlag van Italië Atalanta Bergamo
18 Ardian Ismajli 36 2 Vlag van Italië Empoli
5 Arlind Ajeti 27 1 Vlag van Roemenië CFR Cluj
24 Marash Kumbulla 18 0 Vlag van Italië Sassuolo
13 Enea Mihaj 17 0 Vlag van Portugal FC Famalicão
25 Naser Aliji 13 0 Vlag van Roemenië FC Voluntari
2 Iván Balliu 13 0 Vlag van Spanje Rayo Vallecano
3 Mario Mitaj 15 0 Vlag van Rusland Lokomotiv Moskou
Middenveld
22 Amir Abrashi 50 1 Vlag van Zwitserland Grasshoppers
20 Ylber Ramadani 37 1 Vlag van Italië US Lecce
8 Klaus Gjasula 28 1 Vlag van Duitsland Darmstadt 98
14 Qazim Laçi 28 3 Vlag van Tsjechië Sparta Praag
10 Nedim Bajrami 24 4 Vlag van Italië Sassuolo
21 Kristjan Asllani 21 2 Vlag van Italië Internazionale
17 Ernest Muçi 10 2 Vlag van Turkije Beşiktaş
16 Medon Berisha 0 0 Vlag van Italië US Lecce
Aanval
7 Rey Manaj 35 7 Vlag van Turkije Sivasspor
11 Armando Broja 20 4 Vlag van Engeland Fulham
15 Taulant Seferi 20 3 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Baniyas Club
9 Jasir Asani 14 3 Vlag van Zuid-Korea Gwangju FC
19 Mirlind Daku 6 1 Vlag van Rusland Rubin Kazan
26 Arbër Hoxha 4 0 Vlag van Kroatië Dinamo Zagreb

1946 – 2014: Vroege geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

De Albanese voetbalbond werd opgericht in 1930, maar het Albanees voetbalelftal speelde pas na de Tweede Wereldoorlog zijn eerste interland waarbij het in 1946 met 2-3 verloor van Joegoslavië. Het schreef zich voor de eerste keer in voor een internationaal toernooi, voor het EK van 1964. Het overleefde de eerste ronde, omdat de wedstrijden tegen Griekenland niet werden gespeeld vanwege politieke redenen, in de achtste finales was Denemarken te sterk (4-0 nederlaag in Kopenhagen, 1-0 zege in Tirana). Tijdens de kwalificaties voor het WK van 1966 verloor het de eerste vijf wedstrijden, maar in de laatste wedstrijd speelde het een beslissende rol door met 0-0 gelijk te spelen tegen Noord-Ierland, waardoor Zwitserland zich plaatste voor het WK. Tijdens de kwalificaties voor het EK van 1968 speelde eenzelfde scenario zich af, in de laatste wedstrijd hielde Albanië West-Duitsland op een doelpuntloos gelijkspel, waardoor Joegoslavië zich plaatste voor de kwartfinales.

In de jaren zeventig raakte het orthodox-communistische land steeds verder geïsoleerd en speelde het alleen voor het EK 1972 en WK 1974 internationale wedstrijden. Het haalde alleen succes tegen Turkije (3-0 zege), Polen (gelijkspel) en Finland (eerste WK-overwinning). Opvallend waren de prestaties tijdens de kwalificatie voor het WK van 1986. In Tirana won Albanië met 2-0 van België en Polen werd in eigen land op een 2-2 gelijkspel gehouden. Daarna liepen de prestaties weer sterk terug, tot 2002 eindigde Albanië tijdens zes van de acht kwalificatie-toernooien op de laatste plaats. Daarna waren er weer incidentele successen tijdens de diverse kwalificatierondes met zeges op Rusland (EK 2004) en Europees Kampioen Griekenland (WK 2006) en een gelijkspel uit tegen Portugal (WK 2010). Kwalificatie voor een eindtoernooi bleef uit.

2014 – 2016: Eerste deelname aan EK

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Albanië op het Europees kampioenschap voetbal 2016 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Albanees voetbalelftal (2016)

Albanië werd voor de kwalificaties voor het EK 2016 gekoppeld in een lastige poule met onder anderen Portugal, Denemarken en Servië. Het haalde knappe resultaten zoals het winnen in Portugal en beide keren niet te verliezen van Denemarken. Albanië haalde veel punten gedurende de kwalificatiereeks en verloor slechts twee keer. Doordat het tweede eindigde in de poule kwalificeerde het zich voor het eerst voor een groot toernooi.

Albanië presteerde naar zijn mogelijkheden op het EK in Frankrijk: Zwitserland won van de debutant, al was de uitslag draaglijk: 1-0. Frankrijk won pas in de slotfase van Albanië (2-0) en de wedstrijd tegen Roemenië leverde een zege op (1-0) en een derde plaats in zijn groep. Albanië had echter de minste resultaten van alle landen behaald, die derde in hun groep werden en was zo in de eerste ronde uitgeschakeld.

Drone-incident tegen Servië

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Servisch-Albanese betrekkingen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 14 oktober 2014 ontstond grote consternatie, toen Servië en Albanië elkaar troffen in Belgrado. Het EK-kwalificatieduel werd in minuut 41 van de eerste helft, bij de stand 0-0, stilgelegd nadat een drone het stadion van FK Partizan was binnengevlogen met een omstreden Albanese vlag eraan. De Engelse scheidsrechter Martin Atkinson legde het duel stil nadat Stefan Mitrovic de vlag uit de lucht had geplukt[1].

Het leidde tot schermutselingen tussen spelers. Supporters bestormden het veld en belaagden de Albanese internationals, die werden bekogeld met voorwerpen en daarop naar de kleedkamer vluchtten. Volgens Servische media was de drone een idee van Olsi Rama, broer van de Albanese premier Edi Rama. Die ontkende dat echter[2].

Supporters uit Albanië werden op voorhand geweerd bij het duel vanwege de explosieve situatie in en rondom Kosovo. De voormalige Servische provincie is door de Albanese meerderheid van de bevolking in 2008 eenzijdig uitgeroepen tot onafhankelijke republiek, die daarna door veel landen is erkend. Servië beschouwt deze prille Balkanstaat nog altijd als een autonome provincie.

Het was de eerste keer dat beide landen elkaar troffen sinds 1967. Ondanks de spanningen rond Kosovo besloot de UEFA om Albanië en Servië niet uit elkaar te houden bij de loting. Tien dagen later besloot de tuchtcommissie van de Europese voetbalbond om Servië een reglementaire zege (3-0) toe te kennen, omdat Albanië had geweigerd het duel te hervatten. De ploeg van de Nederlandse bondscoach Dick Advocaat kreeg echter ook drie punten aftrek als straf voor de rellen. Servië moet de komende twee thuisduels in de EK-kwalificatie bovendien zonder publiek spelen. De voetbalbonden van Servië en Albanië kregen beide tevens een boete van 100.000 euro[3]. De voetbalbonden van beide landen kondigden meteen aan in beroep te gaan tegen de straf. Albanië kreeg in juli 2015, in hoger beroep, van het CAS een 0-3 overwinning toegewezen.

Voor de return in Albanië bracht de Albanese bond voor de wedstrijd via officiële kanalen naar buiten dat het niet zit te wachten op wraakacties op de Serviërs en het niet zou accepteren. Het besloot diverse sfeergroeperingen voor deze wedstrijd uit te bannen in het stadion. Albanië kende die periode een goede kwalificatiereeks en zou zich voor het eerst sinds zijn bestaan kwalificeren voor het EK. Het had slechts één overwinning nodig; daarom nam de Albanese bond geen risico. Het duel verliep zonder grote incidenten. Albanië kwalificeerde zich een paar dagen later voor het EK in Frankrijk.

2018 – 2022: Misgelopen toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]

Albanië had pech met de loting voor de kwalificaties voor het WK 2018. Spanje en Italië waren tweemaal te sterk. Wel eindigde Albanië voor de eerste keer sinds 1986 op een derde plaats in zijn groep, boven onder anderen Israël. Het wist zich gedurende 2018-2020 ook niet te plaatsen voor het Europees kampioenschap in een poule met regerend wereldkampioen Frankrijk en de traditionele subtopper Turkije.

Albanië stuitte voor de WK 2022 kwalificaties in een poule met Engeland, Polen, Hongarije, Andorra en San Marino. Het haalde 18 punten, voor Albanië een record, in de kwalificatiepoule en werd met twee punten minder dan Polen, derde in de poule. Het greep hiermee net naast de play-off ticket en werd zodoende uitgeschakeld voor het WK in Qatar.

Gedurende het voetbalseizoen 2020/2021 wist Albanië in de Nations League voor het eerst in haar bestaan een poule te winnen. Door deze prestatie promoveerde het land naar Divisie B van de volgende editie in 2022/2023.

2023 - 2024: Tweede deelname aan Europees kampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Albanië op het Europees kampioenschap voetbal 2024 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Voor de EK 2024 kwalificaties werd Albanië ingedeeld in Poule E, een groep met Polen, Tsjechië, Moldavië en Faröer.

Albanië werd groepswinnaar in deze groep en kwalificeerde zich op 17 november 2023 voor het eindtoernooi in Duitsland. Het was de tweede deelname van het land aan het Europees kampioenschap.

Albanië werd tijdens de loting voor de poulefase van het EK 2024 in Poule B gekoppeld aan drievoudig Europees kampioen Spanje, regerend Europees kampioen Italië en aan Kroatië. Albanië eindigde na nederlagen tegen Italië (2-1) en Spanje (0-1), en een gelijkspel tegen Kroatië (2-2) laatste in de poule, waarmee het uitgeschakeld werd op het EK 2024.

Stadion en supporters

[bewerken | brontekst bewerken]
Het huidige stadion van het Albanees voetbalelftal.

Het Albanees elftal kreeg in het najaar van 2019 een nieuw voetbalstadion, het multifunctionele Air Albania Stadion, dat plaats biedt aan 22.500 supporters. Het nam hiermee afscheid van oude stadions als het Qemal Stafa Stadion en Elbasan Arena.

Het Albanese voetbalelftal wordt gesteund door enkele sfeergroeperingen in Albanië maar ook in de omringende landen met Albanese minderheden zijn er sfeergroepen actief. Het verliest in thuiswedstrijden relatief weinig. De sfeer gedurende de wedstrijden staan bekend om de enorme steun naar de Albanese spelers en de vijandigheid naar de tegenstander.

Albanië bleef in de jaren 2001 tot 2006 ongeslagen in eigen land. Het won onder meer van regerend kampioen Griekenland, Zweden en Rusland.

De grootste rivaal van het Albanees voetbalelftal is het Servisch voetbalelftal.[4] De voornaamste reden van deze rivaliteit is de moeizame verstandhouding tussen etnische Albanezen en etnische Serviërs in Kosovo.[5] Ook botsten de landen Albanië en Servië vanuit historisch oogpunt regelmatig met elkaar om politieke redenen.

Albanië

Het Albanees elftal speelt haar thuiswedstrijden in een rood shirt, zwarte broek en rode kousen. Deze kleuren verwijzen naar de vlag van Albanië.

Kledingsponsor Periode
Vlag van Duitsland Puma 2000–2004
Vlag van Engeland Umbro 2004–2008
Vlag van Verenigde Staten Nike 2008–2010
Vlag van Italië Legea 2010–2012
Vlag van Duitsland Adidas 2012–2016
Vlag van Italië Macron 2016–heden

Deelname aan internationale toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Wereldkampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
19301962 Geen deelname
Vlag van Engeland 1966 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1970 Mocht niet deelnemen
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1974 Niet gekwalificeerd
Vlag van Argentinië 1978 Geen deelname
Vlag van Spanje 1982 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1986 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1990 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten 1994 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1998 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-KoreaVlag van Japan 2002 Niet gekwalificeerd
Vlag van Duitsland 2006 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Afrika 2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 2014 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rusland 2018 Niet gekwalificeerd
Vlag van Qatar 2022 Niet gekwalificeerd
Totaal 0 keer 0 0 0 0 0 0

Europees kampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Europees kampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Frankrijk 1960 Geen deelname
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) 1964 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1968 Niet gekwalificeerd
Vlag van België 1972 Niet gekwalificeerd
19761980 Geen deelname
Vlag van Frankrijk 1984 Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1988 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden 1992 Niet gekwalificeerd
Vlag van Engeland 1996 Niet gekwalificeerd
Vlag van BelgiëVlag van Nederland 2000 Niet gekwalificeerd
Vlag van Portugal 2004 Niet gekwalificeerd
Vlag van OostenrijkVlag van Zwitserland 2008 Niet gekwalificeerd
Vlag van OekraïneVlag van Polen 2012 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 2016 Groepsfase 3 1 0 2 1 3 (Kwal.)
Vlag van Europa 2020 Niet gekwalificeerd
Vlag van Duitsland 2024 Groepsfase 3 0 1 2 3 5 (Kwal.)
Totaal 2 6 1 1 4 4 8

UEFA Nations League

[bewerken | brontekst bewerken]
UEFA Nations League
Jaar Div. Eindpositie Wed. W G V DV DT Res.
2018–19 C 34e 4 1 0 3 1 8 Stabiel
2020–21 C 35e 6 3 2 1 8 4 Gestegen
2022–23 B 27e 4 0 2 2 4 6 Stabiel
Zie Interlands Albanees voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Albanië.

FIFA-wereldranglijst[6]

[bewerken | brontekst bewerken]
1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
92 100 91 116 116 106 83 72 96 93 89 86 82 87 80 81 96 65 74 63 54 58 38 49 62 60 66 66 66 66 62
Zie Lijst van coaches van het Albanees voetbalelftal (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
  • Bijgewerkt tot en met wedstrijd tegen Vlag van Spanje Spanje (0-1) op 24 juni 2024.

Tegenstanders

[bewerken | brontekst bewerken]
Tegenstander Wed. W G V DV DT DS
Vlag van Algerije Algerije 2 1 1 0 4 1 +3
Vlag van Andorra Andorra 7 5 1 1 11 4 +7
Vlag van Argentinië Argentinië 1 0 0 1 0 4 –4
Vlag van Armenië Armenië 6 3 1 2 10 5 +5
Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan 6 4 1 1 8 4 +4
Vlag van Bahrein Bahrein 1 0 0 1 0 3 –3
Vlag van België België 2 1 0 1 3 3 0
Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Her. 5 1 2 2 3 4 -1
Vlag van Bulgarije Bulgarije 12 3 4 5 10 15 –5
Vlag van Chili Chili 1 0 0 1 0 3 -3
Vlag van China China 1 0 1 0 1 1 0
Vlag van Cyprus Cyprus 6 2 2 2 12 7 +5
Vlag van Cuba Cuba 1 0 1 0 0 0 0
Vlag van Denemarken Denemarken 10 1 3 6 4 19 –15
Vlag van Duitsland Duitsland 17 0 2 15 12 45 –33
Vlag van Engeland Engeland 6 0 0 6 1 19 –18
Vlag van Estland Estland 3 1 2 0 3 1 +2
Vlag van Faeröer Faeröer 2 1 1 0 3 1 +2
Vlag van Finland Finland 7 2 1 4 6 8 –2
Vlag van Frankrijk Frankrijk 9 1 1 7 4 20 –16
Vlag van Georgië Georgië 14 3 3 8 12 22 –10
Vlag van Griekenland Griekenland 13 4 3 6 10 13 –3
Vlag van Hongarije Hongarije 8 2 1 5 2 19 –17
Vlag van Ierland Ierland 4 0 1 3 2 6 –4
Vlag van Iran Iran 1 1 0 0 1 0 +1
Vlag van IJsland IJsland 8 2 2 4 9 11 –2
Vlag van Israël Israël 6 2 0 4 6 9 –3
Vlag van Italië Italië 5 0 0 5 2 9 –7
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië 5 0 1 4 4 13 –9
Vlag van Jordanië Jordanië 1 0 1 0 0 0 0
Vlag van Kameroen Kameroen 1 0 1 0 0 0 0
Vlag van Kazachstan Kazachstan 4 3 1 0 6 2 +4
Vlag van Kosovo Kosovo 3 1 1 1 4 6 -2
Vlag van Kosovo Kosovo 1 0 1 0 2 2 0
Vlag van Letland Letland 5 0 5 0 6 6 0
Vlag van Liechtenstein Liechtenstein 4 4 0 0 9 0 +9
Vlag van Litouwen Litouwen 6 2 1 3 7 7 0
Vlag van Luxemburg Luxemburg 7 4 1 2 9 4 +5
Vlag van Macedonië Macedonië 9 2 3 4 7 12 –5
Vlag van Malta Malta 7 4 2 1 12 3 +9
Vlag van Marokko Marokko 1 0 1 0 0 0 0
Vlag van Mexico Mexico 1 0 0 1 0 4 –4
Vlag van Moldavië Moldavië 7 5 2 0 15 3 +12
Vlag van Montenegro Montenegro 2 2 0 0 3 2 +1
Vlag van Nederland Nederland 4 0 0 4 1 7 –6
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 9 2 2 5 5 13 –8
Vlag van Noorwegen Noorwegen 5 1 2 2 5 6 -1
Vlag van Oekraïne Oekraïne 6 0 1 5 4 13 –9
Vlag van Oezbekistan Oezbekistan 1 1 0 0 1 0 +1
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 7 0 0 7 2 19 –17
Vlag van Polen Polen 15 2 3 10 10 20 –10
Vlag van Portugal Portugal 7 1 1 5 5 13 –8
Vlag van Qatar Qatar 3 2 0 1 5 3 +2
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije 5 2 0 3 6 10 –4
Vlag van Roemenië Roemenië 17 3 2 12 9 40 –31
Vlag van Rusland Rusland 2 1 0 1 4 5 –1
Vlag van San Marino San Marino 4 4 0 0 13 0 +13
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië 1 0 1 0 1 1 0
Vlag van Schotland Schotland 2 0 0 2 0 6 -6
Vlag van Slovenië Slovenië 7 1 2 4 2 6 –4
Vlag van Spanje Spanje 9 0 0 9 3 32 –29
Vlag van Tsjechië Tsjechië 3 1 1 1 5 4 +1
Vlag van Turkije Turkije 11 4 2 6 14 13 +1
Vlag van Vietnam Vietnam 1 1 0 0 5 0 +5
Vlag van Wales Wales 4 1 2 1 2 3 –1
Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 6 3 2 1 10 8 +2
Vlag van Zweden Zweden 6 1 1 4 5 10 –5
Vlag van Zwitserland Zwitserland 7 0 1 2 4 12 –8

Van jaar tot jaar

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Bijgewerkt tot en met de EK-wedstrijd tegen Vlag van Spanje Spanje (0-1) op 24 juni 2024.
Jaar Wedstrijden Doelpunten Punten
Duels Winst Gelijk Verlies Goal Voor Goal Tegen Saldo
1946 4 3 0 1 11 4 +7 1.500
1947 4 0 0 4 2 13 –11 0.000
1948 3 1 2 0 1 0 +1 1.333
1949 4 0 2 2 3 7 –4 0.500
1950 5 1 1 3 2 22 –20 0.600
1952 2 2 0 0 5 3 +2 2.000
1953 1 1 0 0 2 0 +2 2.000
1957 1 0 0 1 2 3 –1 0.000
1958 1 0 1 0 1 1 0 1.000
1963 4 1 0 3 1 6 –5 0.500
1964 3 0 1 2 1 5 –4 0.333
1965 4 0 1 3 2 8 –6 0.250
1967 4 0 1 3 0 12 –12 0.250
1970 2 0 0 2 1 5 –4 0.000
1971 6 1 1 4 6 8 –2 0.500
1972 2 0 0 2 0 3 –3 0.000
1973 5 1 1 3 4 11 –7 0.600
1976 1 1 0 0 3 0 +3 2.000
1980 4 1 0 3 3 8 –5 0.500
1981 4 0 0 4 1 14 –13 0.000
1982 3 0 1 2 0 6 –6 0.333
1983 5 0 1 4 4 8 –4 0.200
1984 3 1 1 1 5 5 0 1.000
1985 4 0 2 2 1 4 –3 0.500
1986 2 0 0 2 1 5 –4 0.000
1987 4 0 0 4 1 12 –11 0.000
1988 4 0 1 3 1 6 –5 0.250
1989 5 0 1 4 3 13 –10 0.200
1990 4 0 0 4 0 13 –13 0.000
1991 5 2 0 3 4 9 –5 0.800
1992 6 2 1 3 3 9 –6 0.833
1993 7 0 1 6 4 17 –13 0.143
1994 5 0 0 5 3 12 –9 0.000
1995 8 3 2 3 11 11 0 1.000
1996 5 0 2 3 2 8 –6 0.400
1997 7 1 0 6 6 14 –8 0.286
1998 8 1 4 3 11 13 –2 0.750
1999 8 2 2 4 8 11 –3 0.750
2000 8 5 1 2 11 3 +8 1.375
2001 7 1 0 6 4 12 –8 0.286
2002 9 1 4 4 4 15 –11 0.667
2003 11 4 1 6 20 20 0 0.818
2004 8 4 1 3 9 10 –1 1.125
2005 10 3 1 6 10 17 –7 0.700
2006 6 1 2 3 7 8 –1 0.667
2007 11 3 4 4 12 13 –1 0.909
2008 7 2 3 2 6 4 +2 1.000
2009 9 1 4 4 10 13 –3 0.667
2010 9 5 3 1 7 4 +3 1.444
2011 11 2 2 7 8 19 –11 0.545
2012 9 4 2 3 9 8 +1 1.111
2013 10 3 3 4 11 9 +2 0.900
2014 9 4 2 3 11 5 +6 1.111
2015 8 3 3 2 10 8 +2 1.125
2016 12 5 1 6 12 15 –3 0.917
2017 9 3 1 5 11 13 –2 0.778
2018 9 2 1 6 3 16 –13 0.556
2019 10 4 1 5 16 14 +2 0.900
2020 7 4 2 1 10 5 +5 1.429
2021 12 6 1 5 13 15 -2 1.083
2022 11 1 5 5 9 13 -4 0.636
2023 9 5 3 1 14 4 +10 1.444
2024 7 3 1 3 9 10 -1 0.000

Bekende spelers

[bewerken | brontekst bewerken]